അതേ……എനിക്കിപ്പോ അതിൻ്റെ  ഭാഷ മനസ്സിലാക്കാം

ആ പൂച്ചയെ കണ്ടാൽ ഞാനെപ്പഴും എറിഞ്ഞോടിക്കുമായിരുന്നു……കാണാൻ ഭംഗിയില്ലാത്ത, തീരേ വൃത്തിയില്ലാത്ത അതിനെ എനിക്കറപ്പായിരുന്നു………

എങ്കിലും എന്റെ ഫ്ലാറ്റിന്റെ പരിസരത്തുതന്നെയാണ് ആ പൂച്ച വിഹരിച്ചതും വളര്ന്നുവന്നതും……ദൂരെനിന്നും എന്റെ നിഴലാട്ടം കണ്ടാൽ മതി, അത് ഓടിയൊളിക്കും……

ഒരാക്സിടന്റിൽ പെട്ടാണ് അതിന്റെ തള്ള ചത്തത്…അതിൽ പിന്നെ ആ മാലിന്യ കൂമ്പാരങ്ങൾക്കിടയിൽ ഭക്ഷണം തിരയുകയും അതിൽ തന്നെ കിടപ്പും വിശ്രമവുമെല്ലാം സ്ഥിരമാക്കുകയും ചെയ്ത് വന്നപ്പോൾ, അതിന്റെ ദേഹത്താകെ ചെളി പറ്റുകയും ചന്തം നഷ്ട്ടപ്പെടുകയും ആണുണ്ടായത്……

ആ മുഷിഞ്ഞ്‌ ജീർണിച്ച ദേഹവും കൊണ്ട് എന്റെ ഫ്ലാറ്റിന്റെ പടികേറി വരാൻ തുടങ്ങിയത് കൊണ്ടാണ് ഞാനതിനെ ദൂരേക്ക്‌ ആട്ടിയോടിക്കാൻ തുടങ്ങിയതെങ്കിൽ പിന്നെ എവിടെ കണ്ടാലും എന്റെ കൈകൾ അതിനെനെതിരേ കല്ലേറ് തുടങ്ങുകയായിരുന്നു……

ഒരു ദിവസം ഞാൻ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് കയറാൻ ഭാവിക്കുമ്പോൾ തൊട്ടുമുന്നിൽ അതാ കിടക്കുന്നു ആ പൂച്ച…!!!

സാധാരണ എന്നെ കണ്ടമാത്രയിൽ ഓടിമറയുന്ന പൂച്ചക്ക് ഇന്ന് യാതൊരു കൂസലും ഇല്ലായെന്ന് കണ്ടപ്പോൾ അത്ഭുതപ്പെട്ടു നിന്നുപോയി……തൊട്ടടുത്ത്‌ കിടന്ന പെപ്സി ടിൻ കയ്യിലെടുത്തു ഞാനതിന് നേരെ ഉന്നം പിടിച്ചു……

പക്ഷേ എന്നിട്ടും അതവിടുന്നു ചലിച്ചില്ല ……പകരം എന്നെ നോക്കി എന്തോ ആവിശ്യപ്പെടും പോലെ  ദയനീയമായി കരഞ്ഞു……ഒന്നുകൂടെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയപ്പോയാണ് ഞാനത് കണ്ടത്……

അതിന്റെ പിൻ ഭാഗം ആകെ ചതഞ്ഞരഞ്ഞിരിക്കുന്നു……ആ ദയനീയാവസ്ഥ കണ്ടതും എന്നിലേ മൃഗ സ്നേഹി മറനീക്കി പുറത്തോട്ടുവന്നു…

ഞാനുടൻ കുറച്ച് വെള്ളവും ഭക്ഷത്തുണ്ടും അതിന് നീട്ടിയെങ്കിലും അതൊന്നും പൂച്ച സ്വീകരിച്ചില്ല……അപ്പളും ഒന്നെണീക്കാൻ വയ്യാതെ അത് കരയുകയാണ്……അടങ്ങാത്ത ദേഹ വേദനയുടെ പ്രകമ്പനം ആയിരുന്നു കരച്ചലെങ്കിലും…എന്തോ ഒരു സഹായാഭ്യാർത്തന ആ കരച്ചലിൽ മുഴച്ചുനിക്കുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി……

അപ്പോയാണ് എന്റെ ഒരു സുഹൃത്ത് വന്നുപറഞ്ഞുപോയത് 

"നീ രാവിലെ നിൻറെ കമ്പനി വണ്ടിയെടുക്കുമ്പോൾ നിന്നെ ഒളിക്കാൻ വണ്ടിയുടെ അടിയിൽ കയറി പരുങ്ങിയതാ……പക്ഷേ അതിന്റെ ദേഹത്ത് ടയർ കയറിയിറങ്ങുകയായിരുന്നു……അത് കണ്ട് ഞാൻ ഓടിവരുമ്പോയേക്കും നീ വിട്ടുപോയിരുന്നു………" 

ഒരുപക്ഷേ" ആ കരച്ചലിലൂടെ അത് ചോദിക്കുന്നത്,  എന്തിനാണ് എന്നെയീ പരുവത്തിലാക്കി" എന്നായിരിക്കില്ലേ…

ഞാനോർക്കുകയായിരുന്നു,,,ഇതെങ്ങാനും ഒരു മനുഷ്യജീവി ആയിരുന്നെങ്കിൽ ഇവിടെയിപ്പോ എന്തായിരിക്കും ബഹളം…… ചീറി പാഞ്ഞുവരുന്ന ആംബുലൻസ്, വട്ടം കൂടിനില്ക്കുന്ന ആൾക്കൂട്ടം……ആശുപത്രീ സമുച്ചയം…അറ്റുപോയ ശരീരഭാഗം തുന്നിപ്പിടിപ്പിക്കാൻ കർമമനിരതരായ ഡോക്റ്റർമാർ…ജീവൻ പിടിച്ചുനിർത്താനുള്ള സാങ്കേതിക ഉപകരണങ്ങൾ…ഒക്കെയും മനുഷ്യന് വേണ്ടി സദാജാകരൂഗമാണ്……എന്നാൽ ഇതുപോലുള്ള മിണ്ടാപ്രാണികൾക്ക് ആരുണ്ട്‌ സഹായത്തിന്……എവിടെയുണ്ടൊരു രക്ഷാകേന്ദ്രം…………എത്രെയെത്ര ജന്തുക്കളാണ് ഇതുപോലെ ആക്സിടന്റിൽ പെട്ട് ചതഞ്ഞരയുന്നത്

എന്റെയുള്ളം വിങ്ങിപ്പോയി……
ഞാനതിനെ വാരിയെടുത്ത് മടിയിലിരുത്തി തലോടുകയായിരുന്നു……ഒപ്പം, മനസ്സ് കുറ്റബോധത്താൽ തല താഴ്ത്തി കൊണ്ടുപറഞ്ഞു
"സത്യായിട്ടും ഞാനറിഞ്ഞോണ്ടല്ല……നിന്നോടെനിക്ക് അനിഷ്ട്ടം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും വണ്ടികയറ്റിയിറക്കാൻ മാത്രം ക്രൂരനല്ല ഞാൻ……നിന്നെ കണ്ടാൽ എപ്പഴും എറിയുമായിരുന്നെങ്കിലും ഒരിക്കൽ  പോലും ഞാനത് നിന്റെ ദേഹത്ത് കൊള്ളിച്ചിട്ടില്ല……ഒന്ന് പേടിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രമാണ് ഞാൻ കല്ലുകൾ കയ്യിലെടുത്തത്…"

എന്റെ മടിയിൽ നിന്നും കുതറിയിറങ്ങിയ പൂച്ച അതിന്റെ മുൻകാലുകൾ കൊണ്ട് വേച്ചു വേച്ച്‌……മുന്നോട്ട് ഇഴഞ്ഞ് നീങ്ങി………

ഇടയ്ക്കൊന്ന് തിരിഞ്ഞു നിന്ന് അത് വീണ്ടും എന്നെനോക്കി മോങ്ങി……അതെങ്ങൊട്ടാണ് ഇഴഞ്ഞ്‌ നീങ്ങുന്നെതെന്നറിയാൻ ഞാനെന്റെ കണ്ണുകളെ അതിന്റെ പിന്നാലേ ഇഴച്ചു……

പൂച്ച നേരെ പോയിനിന്നത് എന്റെ വണ്ടിയുടെ ചക്രത്തിന് അരികിലാണ്……എന്നിട്ട് എന്നോട് എന്തൊക്കെയോ വിളിച്ചു പറയുമ്പോലെ അത് നിർത്താതെ കരഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു………

അതേ……എനിക്കിപ്പോ അതിന്റെ ഭാഷ മനസ്സിലാക്കാം………അത് പറയുകയാണ്‌,

"എനിക്കീ വേദന സഹിക്കാനാവുന്നില്ല…എന്നെ……എന്നെയ്യൊന്ന് കൊന്നു തരൂ……കൊന്നു തരൂൂ പ്ലീസ്"